Δύσκολο το πρωινό ξύπνημα! Αυτοί που με ξέρουν, θα θυμούνται ότι στο σχολείο πάντα κοιμόμουνα τις δύο πρώτες περιόδους. Μόνιμα καθυστερώ στα πρωινά μου ραντεβού όταν είναι για δουλειά ή αγγαρεία, ενώ όταν πρόκειται για εκδρομή ή ταξίδι, βρίσκομαι πρώτη-πρώτη εκεί! Έτσι λοιπόν και σήμερα, ξύπνησα στις 7.00 π.μ, ξέροντας πως η μέρα είναι ιδανική για μια ημερήσια εκδρομή στην πανέμορφη Καστοριά. Τώρα που σου γράφω, βρίσκομαι ήδη στο λεωφορείο κι έχω ξεκινήσει το ταξίδι μου. Υπολογίζω πως θα έχω φτάσει στον προορισμό μου μέχρι τις 11.00 π.μ.
Φτάσαμε! Ένα freddo το χρειάζομαι για να ανοίξει το μάτι μου. Μα τι πόλη! Τι σκηνικό! Να οι κύκνοι, να οι πάπιες, να και οι βαρκούλες που στολίζουν την λίμνη της Καστοριάς. Θα μπορούσα να καθίσω σε ένα παγκάκι και να μείνω να θαυμάζω το ονειρικό τοπίο για ώρες! Διάβασα όμως για την Σπηλιά του Δράκου που βρίσκεται εκεί κοντά και ανυπομονώ να την επισκεφτώ. Τι κρίμα όμως! Βρίσκομαι απέξω αυτή τη στιγμή και με πληροφορούν πως δεν ανοίγει την Δευτέρα. Θα πω στους φίλους μου πως αν τύχει να έρθουν μέχρι εδώ, να μην το κάνουν δευτεριάτικα γιατί δεν θα μπορέσουν ούτε αυτοί να την επισκεφτούν.
Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, δεν είχαμε πολλές επιλογές κι έτσι καλέσαμε ένα ταξί να μας περιμαζέψει. Και να που η τύχη μας χαμογέλασε. Ο ταξιτζής, ο συμπαθέστατος (και ελεύθερος με αδυναμία στις Κύπριες) κύριος Γ. έγινε ο ξεναγός μας για το υπόλοιπο της ημέρας. Αφήσαμε λοιπόν το ταξίμετρο να τρέχει και ξεκινήσαμε την ξενάγηση μας στην πόλη.
Ξεκινήσαμε από την Ιερά Μονή της Παναγίας της Μαυριώτισσας που όπως με πληροφόρησε ο Γ. είναι χτισμένη το 1082 και αποτελεί Βυζαντινό Θησαυρό. Μπήκαμε μέσα, προσκυνήσαμε και μου έδειξε κάποιες από τις τοιχογραφίες που κοσμούν την Μονή εξηγώντας μου, τι απεικονίζουν και ποια είναι η ιστορία τους. Έμαθα επίσης πως οι πόρτες στην συγκεκριμένη φωτογραφία κάτω, είναι οι παλαιότερες στην Ελλάδα μιας και είναι πάνω από 1000 χρόνων. Τα πράγματα που ξέρουν οι ταξιτζήδες δεν τα ξέρει ούτε η wikipedia!
Μπαίνουμε πάλι στο ταξί. Μέσα από μια καταπράσινη γραφική διαδρομή κατά μήκος της λίμνης, φτάνουμε στην παλιά πόλη και ξεκινούμε την ανάβασή μας στο ψηλότερο σημείο της Καστοριάς εκεί που είναι ο Άγιος Αθανάσιος. Στον δρόμο, ο Γ. συνεχίζει να μου δείχνει μια-μια τις εκκλησίες που βρίσκουμε στο δρόμο μας, όλες Βυζαντινές ή μεταγενέστερες. Δεν ήξερα πως η Καστοριά έχει 61 σωζόμενες εκκλησίες. Κάθε στροφή και ναός δηλαδή! Είδα την Παναγία Κουμπελίδικη του 10ου αιώνα, τον Βυζαντινό Ναό Ταξιάρχη Μητροπόλεως, τον Μεταβυζαντινό Ναό Αγίων Αποστόλων Ελεούσας και τουλάχιστον ακόμα δέκα εκκλησίες μέχρι να καταφέρουμε να φτάσουμε στην κορυφή.
photo via bp.blogspot
Φτάσαμε στο λόφο! Η πανοραμική θέα της πόλης μου πήρε την ανάσα! Πόσο ζηλεύω τους κατοίκους της περιοχής που ζουν σε αυτόν τον παράδεισο! Βγάλαμε φωτογραφίες, θαυμάσαμε το τοπίο και αρχίσαμε να κατηφορίζουμε πάλι. Περάσαμε από τον Προφήτη Ηλία που βρίσκεται σε χαμηλότερο υψόμετρο αλλά προσφέρει καταπληκτική θέα και καταλήξαμε στην περιοχή Απόζαρι στα Βυζαντινά τείχη για φαγητό. Ο οδηγός μας πρότεινε να γευματίσουμε στο μαγειρείο “Κατσαρόλα”. Αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε την πρότασή του και δεν το μετανιώσαμε! Αν και το εστιατόριο είναι στο κλείσιμό του λόγω εποχής, (δεν υπάρχει τουρισμός το καλοκαίρι και τον Αύγουστο κλείνουν) εξυπηρετηθήκαμε άψογα και φάγαμε και το γλυκό κερασάκι μας στο τέλος.
Κοιτάω το ρολόι. Έγινε κιόλας 3.30 μ.μ! Τρέχουμε να προλάβουμε το ΚΤΕΛ! Στο δρόμο για Θεσσαλονίκη, θα φτιάξω ένα βιντεάκι με αυτά που είδα για να το δείξω στους φίλους μου! Σε αφήνω για την ώρα!
Μέχρι την επόμενη φορά !
xoxo