Υπό κανονικές συνθήκες, τώρα κανονικά δεν θα έπρεπε να έχω το λάπτοπ στα πόδια. Έπρεπε να μείνω εδώ στη γωνίτσα μου, στο μπροστινό μέρος του ποταμόπλοιου να θαυμάζω το μαγικό τοπίο. Έλα που δεν μπορώ να αντισταθώ όμως! Ήθελα να μοιραστώ μαζί σου τα γεγονότα της στιγμής.
Τώρα που σου γράφω, άλλο ένα ποταμόπλοιο περνάει από δίπλα. Βλέπω την Πατρίσια και την Κάρλα, τις δύο μπλόγκερς από Βραζιλία, να βρίσκονται στην οροφή και να κάνουν ηλιοθεραπεία! Κάτσε να βγάλω μια φώτο! «Μα πως έφτασα μέχρι εδώ», σκέφτομαι. Μια βδομάδα πριν, βρισκόμουνα στο νοσοκομείο, άρρωστη με λοίμωξη στο αναπνευστικό και τώρα να μαι εδώ, στην πανέμορφη Κεράλα, κάτω από το μεσημεριανό ήλιο, να χαζεύω την ομορφιά του τοπίου και να μου κόβεται η ανάσα. Όμοιο του δεν έχω ξαναδεί.
Όντως πως έφτασα μέχρι εδώ; Δώσε μου δύο λεπτά να σου εξηγήσω. Το ότι βρίσκομαι εδώ μαζί με άλλους 29 μπλόγκερς από όλο τον κόσμο για να εξερευνήσουμε τις ομορφιές της Κεράλα στην Ινδία, το έχουμε πει. Σήμερα είναι η δεύτερη μέρα της δεκαπενθήμερης περιπέτειάς μου, και ήδη νιώθω πως έχω αποκτήσει 29 καινούργιους φίλους σε αυτό το ταξίδι ζωής. Μα πως γίνεται να αγνοούσα μέχρι στιγμής αυτή τη γωνιά του πλανήτη! Δες κι από μόνος σου, μη νομίζεις ότι υπερβάλλω κιόλας.
Το Σάββατο λοιπόν ξεκίνησα από Λάρνακα και με ενδιάμεσο σταθμό το Ντουμπάι, βρέθηκα στο αεροδρόμιο Τριβάντρουμ, την πρωτεύουσα της Κεράλα. Στην έξοδο με υποδέχτηκαν με λουλούδια, δώρα και φυσικά το χαρακτηριστικό, πλατύ, ζεστό, ινδικό χαμόγελο. Οι άνθρωποι εδώ, καλό μου ημερολόγιο, είναι εκ φύσεως χαρούμενα όντα. Φιλόξενα. Πρόσχαρα.
Για να μην τα πολυλογώ λοιπόν, η πρώτη μέρα με βρήκε ξαπλωμένη δίπλα στην πισίνα, να παθαίνω ένα μικρό σοκ από τα επίπεδα υγρασίας. Γνώρισα κάποιους από τους μπλόγκερς και άρχισα να μπαίνω σιγά σιγά στο κλίμα. Ενθουσιασμός στο φουλ! Ήταν και του Αγίου Βαλεντίνου, έτσι στο ξενοδοχείο στο οποίο βρισκόμασταν, το Leela Kovalam, μας πρόσφεραν κόκκινα τριαντάφυλλα ενώ παίρναμε το δείπνο μας στο εστιατόριο το οποίο ήταν γεμάτο κόκκινα μπαλόνια σε σχήμα καρδιάς. Αχ τι γλυκό! Αυτό το ξενοδοχείο είναι ιδανικότατο για honeymoon. Λίγο τα ζευγαράκια που έβλεπα, λίγο το ηλιοβασίλεμα στο infinity pool με βάλανε σε σκέψεις. Μωρέ λες να παντρευτώ μόνο και μόνο για να βρω αφορμή και να έρθω ξανά εδώ για μήνα του μέλιτος;
Η Δευτέρα, ήταν η πρώτη επίσημη ημέρα του ταξιδιού μας. Μαζευτήκαμε όλοι οι μπλόγκερς στο conference room ενός ξενοδοχείου για την καθιερωμένη συνέντευξη τύπου. Δημοσιογράφοι, φωτογράφοι και στελέχη του Υπουργείου Τουρισμού μαζί με το ίδιο τον υπουργό, βρίσκονταν στην αίθουσα ενώ ένας-ένας οι μπλόγκερς ανεβαίναμε στο βήμα για μια μίνι παρουσίαση. Δε χρειάζεται καν να ρωτήσεις. Όταν ανέβηκα στο βήμα, κρατούσα στα χέρια μου την κυπριακή σημαία, και ανεμίζοντάς την μπροστά στους φωτογράφους ξεκίνησα κάπως έτσι. «Hello, my name is Katerina and I am obviously from Cyprus» .
Μετά το flag off, βγάλαμε τις σέλφι μας με τον υπουργό. Μοντέρνος άνθρωπος ο minister! Το μεσημεριανό μας γεύμα το πήραμε στο ίδιο ξενοδοχείο. Σε αυτόν τον τομέα, αντιμετωπίζω ένα μικρό προβληματάκι είναι η αλήθεια. Δεν τρώω καυτερά φαγητά. Το κάρυ είναι out of question. Τώρα θα μου πεις «τι κάνεις εκεί κορίτσι μου στην Ινδία αφού δεν τα τρως καυτερά φαγητά;». Εμ, τι να κάνουμε. Το έλκος μου, δεν μου το επιτρέπει. Έφερα αρκετά σνακ από Κύπρο για να καλύψω το κενό. Την πρώτη μου φορά στην Ινδία, έτρωγα τόσο λίγο, που επέστρεψα στην Κύπρο μοντελάκι. Έτοιμη για παραλία. Πέντε ολόκληρα κιλά έχασα! Τώρα όμως, θα δείξει!
Και φτάνουμε στο σήμερα. Δεύτερη επίσημη ημέρα του ταξιδιού. Με τους υπόλοιπους μπλόγκερς έχουμε ήδη γίνει φιλαράκια. Προβλέπω πως θα έχω πολλές επισκέψεις στην Κύπρο φέτος! Yeiiii! Αφού ξυπνήσαμε στις 6, φύγαμε από το ξενοδοχείο χωρίς πρωινό. Στο δρόμο λοιπόν αποφασίζω πως δεν μπορώ να έχω τόσο φαγητό μαζί μου και να μην το μοιράζομαι με τους καινούργιους μου φίλους (εκ των οποίων παρεμπιπτόντως κανείς δεν έχει επισκεφθεί την Κύπρο. No worries όμως. Τα πράγματα πρόκειται να αλλάξουν). Άρχισα έτσι να μοιράζω σπανακοπιτάκια, ελιοπιτάκια, χαλουμοπιτάκια και πίτες της Σάτζιης με χαλούμι αλλά και με μέλι. Φυσικά ξετρελάθηκαν όλοι. Και να τα tweets και να τα posts στο facebook. Ήρθαν οι άνθρωπο στην Ινδία για να φαν χαλούμι; Πολύ γέλιο σου λέω. Έγινα όμως ο σωτήρας του πρωινού. Φάγαμε και σκάσαμε.
Μετά από μερικές ώρες, πήραμε κανονικό πρωινό στο πανέμορφο Raviz Hotel και φύγαμε αμέσως για τον τελικό προορισμό της ημέρας. Τα λόγια είναι περιττά. Οι αμέτρητοι φοίνικες, τα backwaters, τα πανέμορφα ποταμόπλοια, το ηλιοβασίλεμα συνθέτουν ένα σκηνικό, που όμοιο του δεν υπάρχει. Περίμενα πως και πως αυτή τη στιγμή. Και ήρθε από τη δεύτερη κιόλας ημέρα. Η Κεράλα δεν θα με απογοητεύσει! Είμαι πλέον σίγουρη πως ο τόπος αυτός θα αγαπηθεί από ακόμη περισσότερο κόσμο.
Αυτά λοιπόν για την ώρα. So far so good που λένε και στο England. Σύντομα θα ακούσεις ξανά νέα μου! Έχω ακόμα πολλά να ζήσω σε αυτό το ταξίδι. Μέχρι τότε σε αφήνω με την πιο όμορφη εικόνα που αντίκρισα μέχρι στιγμής στην ρομαντική Κεράλα.
Until next time! xoxo