Τρίτη, 29 Ιουλίου 2015
Αγαπημένο Ημερολόγιο,
Φαίνεται πως έφυγα από Κύπρο κι έφερα τον καυτό ήλιο και την αφόρητη ζέστη μαζί μου. Από τη μέρα που πάτησα το πόδι μου στη Θεσσαλονίκη, η θερμοκρασία χτυπάει σαραντάρια και η υγρασία κάνει ακόμα πιο ανυπόφορη την κατάσταση. Δεν πάει άλλο! Θα πάω να αράξω σε κάποια παραλία για να δροσιστώ και να χαλαρώσω! Άλλωστε, ξεκινώντας από Θεσσαλονίκη έχω πολλές επιλογές. Μπορώ να πάω Χαλκιδική στο πρώτο ή στο δεύτερο πόδι, ή προς Κατερίνη όπου άκουσα ότι έχει καταπληκτικές παραλίες. Κι αφού κατά τη διάρκεια των φοιτητικών μου χρόνων έφαγα την Χαλκιδική με το κουτάλι, αποφάσισα να κατευθυνθώ με το τρένο προς Κατερίνη. Εξάλλου προτιμώ τα τρένα από τα λεωφορεία. Στον γκισέ του Νέου Σιδηροδρομικού Σταθμού, πάρθηκε η απόφαση για τον τελικό προορισμό.
“Σε ποια παραλία προτείνεις να πάμε για μπανάκι αν κατευθυνθούμε προς Κατερίνη;”
Ρωτάω το παιδί στον γκισέ. Αφού μου είπε δυο-τρεις επιλογές, κατέληξε στο συμπέρασμα πως το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να πάμε μέχρι τους Νέους Πόρους. Από εκεί θα μπορούσαμε όπως μου είπε να πάμε σε όποια παραλία θέλουμε. “Για Νέους Πόρους τότε!”, του λέω. Κι έτσι ξεκινήσαμε!
Κάθομαι στο τρένο και βλέπω έξω από το παράθυρο. Αρχίσαμε να κάνουμε αέρα με αυτοσχέδιες βεντάλιες. “Τι στο καλό, σήμερα βρήκε να τσιγκουνευτεί το κλιματιστικό ο οδηγός;” είπα. Να κι ο ελεγκτής. Με ενημερώνει πως το ταξίδι θα διαρκέσει μία ώρα και δέκα λεπτά περίπου. Κάθισα λοιπόν λίγο πιο αναπαυτικά στο μισοάδειο τρένο και έβαλα τα ακουστικά μου.
Φτάσαμε! Αποφασίζουμε τελικά να μείνουμε Νέους Πόρους γιατί δεν είμαστε για περπάτημα με τέτοια θερμοκρασία. Ετσί τρέχουμε αμέσως στην κοντινότερη παραλία και συγκεκριμένα στο Venus all day Beach Bar, το οποίο απέχει μόλις δέκα λεπτά από τον Σταθμό των τρένων.
Αχ! Αυτά είναι! Freddo, θάλασσα και lounge μουσική στη διαπασών. Τώρα μάλιστα! Και η παραλία υπέροχη! Με ψιλή άμμο και δροσερά νερά. Ενημερώθηκα αργότερα πως η συγκεκριμένη παραλία έχει μήκος 5 χιλιόμετρα και βραβεύεται χρόνια τώρα, με τη Γαλάζια Σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει εγγυημένη ποιότητα και καθαριότητα. Ότι ακριβώς συναντήσαμε δηλαδή! Πεντακάθαρα νερά και λουόμενοι όλων των ηλικιών, από οικογένειες με μικρά παιδιά μέχρι ομάδες φίλων και ηλικιωμένους, βρίσκονται εδώ για να πάρουν (κυριολεκτικά!) ένα… κύμα δροσιάς!
Στα αριστερά, βλέπω το κάστρο του Πλαταμώνα, το καλύτερα διατηρημέο κάστρο της βόρειας-κεντρικής Ελλάδας. Πίσω του, το βουνό του Ολύμπου, το ψηλότερο βουνό της χώρας γνωστό και ως η κατοικία των 12 Θεών. Βουνό και θάλασσα στο ίδιο πλάνο!
Η ώρα πήγε 5.00 μ.μ. Κάναμε τις βουτιές μας, φάγαμε το ψαράκι μας στο εστιατόριο του ξενοδοχείου πίσω από το μπαρ και τώρα βρισκόμαστε ήδη στη στάση περιμένοντας το τρένο για την επιστροφή. Σε μια ωρίτσα θα είμαστε πίσω στη Θεσσαλονίκη. Η μέρα δεν τελείωσε ακόμα!
Δεν μπορώ να μη γράψω για το γλυκύτατο αγόρι που κάθεται απέναντί μου στο τρένο. Το βλέπω να παίζει με το βραχιόλι του και να βομβαρδίζει τον πατέρα του με ερωτήσεις για τα πάντα. “Πού είμαστε τώρα; Γιατί έχει καφετέρια σ’ αυτήν την στάση; Τι ώρα θα φτάσουμε; Τι γράφει πάνω στο βραχιολάκι μου; “.
” Γράφει Αγαπώ την Ελλάδα (I Love Greece)!”, απαντάει στην τελευταία ερώτηση ο πατέρας του.
“Αλήθεια;” λέει το αγόρι. ” Γράφει αυτό που λέω κι εγώ! Ότι αγαπώ την Ελλάδα!” . Χαμογέλασα και ζήτησα να φωτογραφίσω το βραχιολάκι του. Μα πώς να μην αγαπήσεις αυτήν την πανέμορφη χώρα!
Φτάσαμε κιόλας. Ώρα για ξεκούραση! Το βράδυ θα φτιάξω και το καθιερωμένο βιντεάκι με τις αναμνήσεις της ημέρας για τη συλλογή μου. Σ’ αφήνω για την ώρα! Πάω για την καθημερινή, εικοσάλεπτη μου σιέστα!