Τελειώνοντας τις σπουδές μου στην Ελλάδα, επέλεξα να επιστρέψω για οικονομικούς κυρίως λόγους πίσω στην Κύπρο για να «ριζώσω». Και μόνο η λέξη «ριζώνω» μου φέρνει ανατριχίλα αυτή τη στιγμή. Φανταστείτε τώρα μετά από τέσσερα χρόνια ανεμελιάς, αδιάκοπων ταξιδιών και σόλο εμπειριών (ξέρουμε όλοι τι συμβαίνει κατά τη διάρκεια των φοιτητικών χρόνων) να επιστρέφω πίσω στην πατρίδα για να πιάσω δουλειά, να ερωτευτώ, να παντρευτώ και να κάνω γενικότερα όλα αυτά που περιμένει η μαμά, ο μπαμπάς, οι θείοι και οι συγχωριανοί να κάνω μετά από τις σπουδές.
Η αλήθεια είναι πως δεν ένιωθα ευτυχισμένη εδώ. Ένιωθα φυλακισμένη. Προσπαθούσα να ξεφύγω σε κάθε ευκαιρία ταξιδεύοντας αλλά η επιστροφή στο σπίτι ήταν κάθε φορά και πιο δύσκολη. Ομολογώ πως δεν εκτιμούσα ιδιαίτερα τη χώρα μου, περισσότερο εξαιτίας του πως ένιωθα όταν βρισκόμουν εδώ.
Τα τελευταία 3 χρόνια ξεκίνησα να ταξιδεύω πιο εντατικά και είδα πόσα έχει ο κόσμος να προσφέρει. Στην πορεία όμως έμαθα ακόμα κάτι. Διδάχτηκα κάτι που μπορεί να μη μάθαινα ποτέ αν δεν έφευγα από την Κύπρο κι αν δεν έκανα όλα αυτά τα ταξίδια.
Έμαθα πόσο τυχερή είμαι που είμαι Κύπρια αλλά συνειδητοποίησα και πόσο όμορφη είναι η χώρα μου. Και ξέρετε πως το ανακάλυψα αυτό; Μέσα από τα μάτια των άλλων!
Μπορεί να μην το συνειδητοποιούσα στην αρχή, αλλά όταν ταξιδεύω, εκπροσωπώ ταυτόχρονα τη χώρα μου. Έχω πάντα μαζί μου φυλλάδια που διαφημίζουν την Κύπρο αλλά και postcards τα οποία μοιράζω στους ντόπιους όπου και να βρίσκομαι στον κόσμο. Νιώθω εν μέρη «υπεύθυνη» για την ανάδειξη της και την προώθησή της στο εξωτερικό (CTO you’re welcome!). Φυσικά στα μέρη που ταξιδεύω, η πιο κοινή ερώτηση είναι το «Είσαι από Κύπρο; Πού είναι αυτό;». Αρχίζω τότε το κλασικό τροπάριο, στο οποίο εξηγώ πως η Κύπρος είναι νησιώτικη χώρα, κάπου στη Μεσόγειο, ανάμεσα σε τρεις ηπείρους και τα λοιπά. Διαβάστε εδώ το σχετικό άρθρο για να καταλάβετε για τι πράγμα μιλάω.
Έχω βρεθεί όμως και σε συζητήσεις, στις οποίες πήρα αμυντική στάση προσπαθώντας να προστατέψω το καλό όνομα της χώρας. Δυστυχώς ή ευτυχώς εξαιτίας του Κυπριακού Προβλήματος έχει συμβεί πολλές φορές να έρθω σε δύσκολη θέση όταν μου τέθηκαν ερωτήματα τύπου « Είσαι από το Βορρά ή το Νότο; Η Κύπρος είναι τούρκικη; Μιλάς τούρκικα; ». Δεν είναι εύκολο να εξηγείς κάθε φορά τις καταστάσεις κρατώντας αντικειμενική στάση. Αλλά ερωτήσεις σαν κι αυτές είναι κάτι που δεν μπορώ αλλά δεν θέλω κιόλας να αποφύγω όταν βρίσκομαι στο εξωτερικό.
Υπάρχουν πολλά που με εκνευρίζουν και με ενοχλούν στη χώρα μου. Μην πείτε ότι δεν ισχύει το ίδιο και για εσάς. Όλο και κάτι θα υπάρχει που δεν θα σας αρέσει στην πατρίδα σας. Υπάρχουν όμως και άφθονα θετικά τα οποία φαίνεται πως ποτέ δεν είχα εκτιμήσει πριν τα ταξίδια μου αλλά έμαθα να αγαπώ και να εκτιμώ τα τελευταία 2-3 χρόνια. Ορίστε μερικά από αυτά:
Η Κύπρος είναι Π Α Ν Ε Μ Ο Ρ Φ Η! Φαίνεται πως το γνωρίζουν όλοι εκτός από εμάς που την κατοικούμε. Εμείς μπορεί να σκεφτόμαστε Ριο Ντε Τζανέιρο και να μας τρέχουν τα σάλια αλλά δεν ισχύει το ίδιο και για τους ντόπιους εκεί. Το ίδιο και στην περίπτωσή μας. Με παρακολουθείτε; Λοιπόν. Ζούμε σε νησί. Κάπου στη Μεσόγειο. Ανάμεσα σε τρεις ηπείρους (μας τα λέγανε αυτά στο σχολείο αλλά δε συνειδητοποιούσαμε τότε πόσο wow είναι αυτό το γεγονός!). Όλα αυτά μαζί συνδυασμένα, ακούγονται τρομερά συναρπαστικά στον υπόλοιπο κόσμο. Η κλασική ατάκα που ακούω πλέον όταν λέω από που είμαι αναφέροντας αυτά τα τρία σημαντικά στοιχεία είναι «Oh my God, it sounds exotic». Παιδιά είμαστε εξωτικό νησί, τελεία και παύλα.
Έχουμε περισσότερες από τριακόσιες ημέρες ηλιοφάνειας. Το θεωρούμε δεδομένο και μερικές φορές (ντροπή μας!) το βρίσκουμε και ενοχλητικό. Απλώς πείτε στο Φινλανδό, το Νορβηγό σε οποιονδήποτε ζει σε παγωμένη χώρα, πως ζεις σε ένα νησί με φοίνικες και ηλιοφάνεια που διαρκεί ολόχρονα και δες την αντίδρασή του.
Το φαγητό. Κάτι που δεν εκτίμησα μέχρι που ταξίδεψα σε χώρες με φαγητό που δεν ταίριαζε με τον ουρανίσκο μου. Εκεί να δείτε για πότε πεθύμησα τα γεμιστά της μαμάς. Και τις σεφταλιές, όνειρο τις έβλεπα!
Είμαστε μια κουκκίδα πάνω στο χάρτη. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Γιατί το να είμαστε μικρή χώρα σημαίνει και κάτι άλλο. Μικρές αποστάσεις! Όσο και να νομίζουμε πως η Πάφος από τη Λευκωσία απέχει από τη γη μέχρι τον ουρανό, η αλήθεια είναι πως σε άλλες χώρες αυτή είναι η κλασική διαδρομή δουλειά-σπίτι. Είμαστε η ultimate roadtrip country όπως μας αποκαλώ στο εξωτερικό. Μεγάλο πράγμα να μπορείς να πας σε βουνό ή θάλασσα μέσα σε τριάντα ή και λιγότερα λεπτά.
Είμαστε μια από τις πιο crime-free χώρες στον πλανήτη. Η εγκληματικότητα είναι σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Και δεν θα το ανακάλυπτα αυτό αν δεν ταξίδευα κι αν δεν έβλεπα τι συμβαίνει σε άλλες χώρες. Αν και οι ειδήσεις των οχτώ μας βομβαρδίζουν συνεχώς με άσχημα περιστατικά τα οποία δραματοποιούν χάριν της τηλεθέασης, η πραγματικότητα είναι άλλη. Είμαστε μια από τις ασφαλέστερες χώρες στον πλανήτη κι αυτό είναι (πιστοποιημένο) γεγονός!
Η ιστορία μας ως λαός είναι πολύ συναρπαστική. Δεν λέω πως αυτό δεν ισχύει για τις άλλες χώρες. Αλλά έχουμε τις ιδιαιτερότητές μας. Κάθε φορά που βρίσκομαι στο εξωτερικό και ανοίγετε συζήτηση για θέματα όπως την κατάσταση της Κύπρου και το Κυπριακό Πρόβλημα, τη διάλεκτό μας αλλά και γενικότερα, την ιστορία μας, βλέπω τα βλέμματα να με παρακολουθούν με τεράστιο ενδιαφέρον και οι ερωτήσεις να συνεχίζονται για ώρες. Πως να το κάνουμε. Έχουμε πολύ ενδιαφέρον background ως χώρα.
Οι παραδόσεις μας είναι κάτι που δεν εκτιμούσα όσο έπρεπε μέχρι που βρέθηκα στη θέση να εξηγώ σε ξένους, γιατί ανάβουμε λαμπρατζιά το Πάσχα ή γιατί ψήνουμε φλαούνες. Όταν τα ζεις όλα αυτά σε όλη σου τη ζωή, τα θεωρείς δεδομένα και δεν αναρωτιέσαι γιατί τα κάνουμε. Όταν όμως χρειαστεί να τα εξηγήσεις σε κάποιον, τότε φαντάζουν όλα πολύ ιδιαίτερα και πολύ συναρπαστικά, κυρίως επειδή μπαίνεις στη διαδικασία να τα δεις σαν τρίτος. Αυτά που θεωρούσα μέχρι τώρα βαρετά γιατί αποτελούσαν μέρος της ζωής μου από πάντα, τώρα φαντάζουν ασυνήθιστα και ενδιαφέροντα γιατί τα βλέπω μέσα από τα μάτια άλλων.
Τα ταξίδια μου άνοιξαν τα μάτια και μου έδειξαν πως η Κύπρος, η χώρα που θεωρούσα δεδομένη και πολλές φορές βαρετή, είναι στην πραγματικότητα ένα μέρος εξωτικό για πολλούς και όνειρο για άλλους τόσους, να ταξιδέψουν σε αυτήν. Φυσικά είναι πολλά και αυτά που δεν μου αρέσουν εδώ, αλλά και πάλι πια χώρα είναι τέλεια; Δεν μπορώ να εγγυηθώ πως θα «ριζώσω» εδώ για πάντα, αλλά το σίγουρο είναι πως τώρα που ταξιδεύω, αγαπώ και εκτιμώ την Κύπρο πολύ περισσότερο. Τελικά ήταν όλα θέμα διαφορετικής οπτικής γωνίας. Δε νομίζετε;
Εσείς τι λέτε; Τι είναι αυτό που αγαπάτε περισσότερο στη χώρα σας;