Αν είσαι λάτρης της φύσης και των τροπικών δασών, τότε στην Κόστα Ρίκα θα βρεις τον παράδεισό σου! Με τουλάχιστον 30 εθνικά πάρκα και με το 25% της γης να είναι προστατευόμενο, είναι σίγουρο πως εδώ θα έρθεις πιο κοντά στη φύση από κάθε άλλη χώρα της Κεντρικής Αμερικής. Είχα την τύχη να επισκεφτώ τρία εθνικά πάρκα κατά τη διαμονή μου στη χώρα! Το Εθνικό Πάρκο Τορτουγκέρο ( διαβάστε το σχετικό άρθρο εδώ και την εμπειρία μου με τις θαλάσσιες χελώνες εδώ), το Πάρκο του Ηφαιστείου Αρενάλ και τέλος το Εθνικό Πάρκο Manuel Antonio στο οποίο θα σας ξεναγήσω αμέσως τώρα!
Το Parque Nacional Manuel Antonio όπως ονομάζεται στα ισπανικά, είναι το διασημότερο Εθνικό Πάρκο στη χώρα, μιας και δέχεται ετησίως, πιο πολλούς τουρίστες από κάθε άλλο πάρκο στην Κόστα Ρίκα (150,000 περίπου!). Βρίσκεται στην ομώνυμη πόλη, η οποία απέχει 3 περίπου ώρες από την πρωτεύουσα, το Σαν Χοσέ. Εμείς επιλέξαμε να κάνουμε μια ημερήσια εκδρομή, από το Σαν Χοσέ προς το Manuel Antonio, κάτι που αποδείχτηκε εξαιρετικά κουραστικό μιας και η απόσταση ήταν μεγάλη. Όταν βρεθείτε εκεί, προτιμήστε να διανυκτερεύσετε σε ένα από τα δεκάδες ξενοδοχεία που βρίσκονται στην μικρή πόλη, και να επιστρέψετε στο Σαν Χοσέ το επόμενο πρωί.
Το 2011, το Manuel Antonio ψηφίστηκε από το περιοδικό Forbes ανάμεσα στα 12 ομορφότερα πάρκα στον κόσμο!
Τυχαίο; Καθόλου αν σκεφτείς πως πρόκειται για ένα μικρό παράδεισο! Πλούσια τροπικά δάση, μαγκρόβια βλάστηση και λευκές, παρθένες, αμμώδεις παραλίες, συνθέτουν ένα από τα πιο ποικιλόμορφα οικοσυστήματα που μπορεί κανείς να φανταστεί. Είναι διάσημο κυρίως για τις παραλίες του αλλά και για τα μονοπάτια που είναι ιδανικά για πεζοπορία μέσα στη φύση αλλά και για ανίχνευση των διάφορων ειδών πανίδας που υπάρχουν στο πάρκο.
Οι τέσσερις παραλίες του πάρκου, η Espadilla Sur, Escondito, Playita και Manuel Antonio, είναι από τις πιο γνωστές στην Κόστα Ρίκα, με την τελευταία να κλέβει την παράσταση με τη βελούδινη λευκή άμμο, την υπέροχη θέα και τον κοραλλιογενή ύφαλο. Η θέα από τους λόφους είναι εντυπωσιακή, οι παραλίες ειδυλλιακές και τα τροπικά δάση κατοικούνται από μια εκπληκτική ποικιλία άγριας ζωής, συμπεριλαμβανομένων μαϊμούδων, καπουτσίνων, βραδύποδων, βατράχων και ωδικών πτηνών.
Είχα την τύχη να δω πολλά από αυτά με τον οδηγό μου, ο οποίος κουβαλούσε σε όλη τη διαδρομή ένα ειδικό φακό πάνω σε τρίποδο. Με 25 περίπου δολάρια, μπορείτε να πάρετε μαζί σας έναν εξειδικευμένο οδηγό για να σας δείξει τα διάφορα είδη πανίδας του πάρκου με το φακό του, μιας και τις περισσότερες φορές, τα ζώα βρίσκονται ακριβώς μπροστά σας, αλλά δεν μπορείτε να τα δείτε μέχρι κάποιος να σας τα δείξει. Αυτό συμβαίνει επειδή δεν είμαστε συνηθισμένοι σε τέτοιο περιβάλλον. Έτσι όταν βρεθείτε εκεί, σας συστήνω ανεπιφύλακτα να «ενοικιάσετε» έναν οδηγό, για να δείτε όσα πιο πολλά ζώα μπορείτε από τα 109 είδη θηλαστικών και τα 184 είδη πουλιών που κατοικούν στο πάρκο Manuel Antonio. Θα έχετε επίσης τη δυνατότητα να βγάλετε φωτογραφίες μέσα από τον ειδικό φακό που θα έχει μαζί του ο guide, σε απίστευτη ανάλυση, αφού δεν θα χρειάζεται να ζουμάρετε με τη μηχανή σας.
Αφού περάσαμε την είσοδο του πάρκου, μπήκαμε στο μονοπάτι El Perezoso το οποίο θα μας οδηγούσε μέσα από μια πανέμορφη διαδρομή μέσα στο τροπικό δάσος, στην παραλία Manuel Antonio. Η πινακίδα στην αρχή του μονοπατιού, μας προειδοποιούσε πως το μονοπάτι έχει μήκος 1,8 χιλιόμετρα. Υπάρχουν τέτοια μονοπάτια σε όλο το πάρκο και είναι όλα ευκολοδιάβατα και μικρά. Κανονικά θα έπρεπε να φτάναμε στην παραλία πολύ σύντομα, αλλά με τον οδηγό να σταματάει κάθε τρεις και λίγο για να μας δείξει κάποιο ζώο ή κάποιο πτηνό, καταλήξαμε στην παραλία μετά από μιάμιση ώρα. Στη διαδρομή συναντήσαμε σκίουρους, βατράχια και πολλά άλλα ζώα, αλλά το highlight της πεζοπορίας, ήταν τα μικρά μαϊμουδάκια, που κρεμόντουσαν στα δέντρα πάνω από τα κεφάλια μας! Τι χαριτωμένα, υπέροχα πλασματάκια!
Κάποια στιγμή άρχισα να ακούω τα άγρια κύματα της θάλασσας και κατάλαβα πως είχαμε φτάσει στην παραλία. Εκεί, υπάρχουν αποδυτήρια για να αλλάξεις, αλλά και για να πλύνεις (μόνο) τα πόδια σου. Σημειωτέον, ότι εδώ εννοείτε πως δεν υπάρχει ούτε καντίνα, ούτε καφετέρια, γι’ αυτό έλα εφοδιασμένος με τα σνακ σου και το νερό σου. Φοράω λοιπόν το μαγιό μου και προχωρώ στην παραλία. Εκεί βλέπω τα τεράστια (δεν υπερβάλλω καθόλου!) κύματα και φυσικά αποφασίζω πως θα βρέξω μόνο τα ποδαράκια μου. Εσείς που είστε πιο τολμηροί (και ξέρετε και κολύμπι!), κάντε μια βουτιά στην άγρια θάλασσα του Ειρηνικού. Προσωπικά, αρκέστηκα στο να θαυμάσω την απερίγραπτη ομορφιά του τοπίου. Καθίσαμε εκεί καμιά ωρίτσα, και στη συνέχεια πήραμε το δρόμο της επιστροφής.
Λένε πως η καλύτερη εποχή για να επισκεφτείς το πάρκο, είναι από το Δεκέμβρη μέχρι τον Απρίλη που είναι το dry season. Αν σκεφτείς όμως πως πρόκειται για τροπικό δάσος, τότε μάλλον θα πρέπει απλώς να βασιστείς στην τύχη σου, και να ελπίζεις σε καλοκαιρία! Το πάρκο είναι ανοιχτό από Τρίτη μέχρι Κυριακή, από τις 7.30 το πρωί μέχρι τις 4 το απόγευμα. Προσπαθήστε να πάτε όσο πιο νωρίς γίνετε μιας και υπάρχει κανονισμός που επιτρέπει την είσοδο στο πάρκο, μόνο σε 600 άτομα ημερησίως και 800 τα Σαββατοκύριακα. Η είσοδος κοστίζει 6 δολάρια, ενώ για τα παιδιά κάτω των 12 ετών, η είσοδος είναι δωρεάν.
Το έχουν αποκαλέσει, τροπική όαση και αυτός είναι ένας εντελώς δικαιολογημένος χαρακτηρισμός! Βάλτε το Εθνικό Πάρκο Manuel Antonio στο travel bucket list σας και πάρτε κι εσείς μια γεύση από το τι θα πει επίγειος παράδεισος!
Until next time! xoxo
Παρακολουθήστε το σύντομο βίντεο που ακολουθεί, με την εκδρομή μας στο πάρκο Manuel Antonio εδώ!